Hastane Notları Üçlemesine Ek:. (English version below 👇) | by Hasan Metehan Ozkan | Sep, 2025
(English version below 👇)
Hastalık ve hastane süreci yüzünden tadına varamadığım(ız) Vigo’dan, taburcu olur olmaz eve dönmek için tren istasyonuna veya havalimanına gidemezdim, bu hiç ben değilim. Madem geldim buraya, 3 tanecik bile olsa hayatta hiç ağzıma sürmediğim o istiridyenin tadına bakacağım, yanında 1–2 kadeh Albariño şarabı içeceğim elbet! Evet, evet doktora soruldu bunlar… Gezeceğim tabii ki Vigo’yu; dün 10.000’den fazla adım attım, hatta buranın en yüksek tepesine dinlene dinlene çıktım, ciğerlerimi çam ağaçlarının mis gibi havasıyla ve okyanus kokusuyla doldurdum. Evet, evet bunu da sordum, “İstediğin kadar yürü,” dedi doktor. Yorulunca dinleniyorsun zaten el mahkûm; sadece akciğere pıhtı atması değil, zatürre de atlattım, atlatıyorum ben arkadaşlar… Tarkan yaşama azmimi bilir ama performansıma şaşkın ve tebrik ediyor. Çünkü ne demiş Nazım Hikmet:
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
(…)
Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.
Not: Görsellerin bazıları hastalanmadan önce Vigo’da çekilmişti, bazıları da taburcu olduktan sonra son iki günde çekildi. Bu gece (21 Eylül 2025) Barselona’ya, eve dönüyoruz.
⭐⭐⭐
Chatgpt Translation:
Addendum to My Hospital Notes Trilogy
Because of illness and the hospital stay, I couldn’t truly savor Vigo. The moment I was discharged, going straight to the train station or the airport to rush home — no, that’s not me at all. Since I came here, I was determined to taste those oysters I had never once put in my mouth before — even if only three of them — and of course, to drink a glass or two of Albariño wine alongside! Yes, yes, I asked the doctor about these…
Of course I will explore Vigo! Yesterday I walked more than 10,000 steps; I even climbed, slowly and with breaks, up to the highest hill of the city, filling my lungs with the scent of pine trees and the ocean breeze. Yes, I asked about that too, and the doctor said: “Walk as much as you want.” When you get tired, you rest — there’s no other choice. It wasn’t only a blood clot in the lungs, I also had pneumonia. But I’ve overcome it, I am overcoming it, my friends… Tarkan knows my determination to live, but he is still surprised by my performance and congratulates me. Because, as Nazım Hikmet once said:
Living is no joke,
you must live earnestly
(…)
Let us say…
that you are sick and need surgery.
There is always the possibility that you will never get up from the white table.
You can’t help feeling grief about passing away too soon, but still —
You will laugh at a good joke, look out the window to see if it is raining,
Or wait anxiously to hear the next news report.
(Translation by JF Bierlein)
Note: Some of the photos were taken in Vigo before I fell ill, and some over the past two days since being discharged. Tonight (21 September 2025), we return home, to Barcelona.
